Struinend op Kingsnight in Utrecht zag ik je staan,
wie zou jou zo ondergekladderd hebben?
Je rammelde, moest wat moeite doen om je open te krijgen. Wrikkend en wringend ging je open. Daar kwamen de oude materialen tevoorschijn. Kapotte kwastjes, een schattig potloodje, spateltje, verf nog op het pallet, de geur van oud kroop mijn neus in. Gedachten als wie zou daar mee aan het kliederen geweest zijn kwamen naar boven bij mij. De verbeelding ging direct aan de slag met mijn gedachten: zag het al helemaal voor me! Ergens aan een Frans riviertje, kabbelend water lang de rotsen die in het water lagen, een blaadje dat als een bootje door het water mee werd genomen in een stroomversnelling. Zat daar iemand met een houthakkers blouse aan, zo een heerlijke hoed op der hoofd, stoere laarzen aan, sprietje gras in der mond, heerlijk het uitzicht te schetsen. Ik hoorde het potlood al over het papier schuren…
Dat schattenbakske vertelt verhalen..
Overal gaat het mee op reis, om te creëren waar ik wil! Als gedachten opkomen, als mijn ogen ineens een beeld vangen, als mijn oren geluid horen wat mij inspireert, al zijn het gesprekken van kinderen die hun waanzinnige uitingen doen, of als ik ergens loop en de roerdomp in de verte als een stoomboot geluid maakt. Alles om maar de glimpen op te vangen van de kleinste dingen in het leven, ze kunnen maar staan voor mij op papier;). Al die mooie glimpen in het dagelijkse leven horen voor mij bij het magische creatieve proces dat vertaalt word in mijn kunst. En dat komt er op verschillende manieren uit als levenskunst, de kunst van het leven!
Levenskunst de kunst van het leven..
Levenskunst, dat is eigenlijk proberen van alles een kunstwerk te maken, denk aan een graspol die tussen de stoeptegels uitkomt en je daar een gezichtje in ziet, een tuin vol viooltjes waarin je ineens allemaal pratende blije poppetjes voor je ziet. De wolken boven je hoofd die ineens in allerlei figuren veranderen. Een kom koffie die een vlek achter laat waarvan je een klein kunstwerkje van gaat proberen te maken. Je weet niet waar het heengaat, maar je blijft toch kliederen omdat het je voldoening geeft dat gekrabbel.
Het is de kunst om “problemen” waar je tegen aan loopt in het dagelijkse leven te zien als iets nieuws, chaos waarin alles even in de knoop zit van een afstand even te observeren, te zien, te voelen, te horen en te proeven en misschien wel te ruiken dat die bol chaos ook een einde heeft.
Zie de kleine dingen!
Soms sta je voor je uit te staren en denkt dat hoofd fuck heb mijn tijd staan te verspillen, terwijl je net hebt bedacht wat je vanavond weer gaat eten.
Het draait ook om het accepteren dat je niet altijd alles onder controle hebt. Want soms is de kunst van het leven vooral het vermogen om je ochtendkoffie over je favo shirt te morsen en je dan af te vragen of het nu een modetrend is, of dat je nu gewoon écht slecht bent in het vasthouden van een beker ;).
En dan die momenten van inzicht!
Wanneer je je realiseert dat je je hele leven door een wasmachine hebt laten draaien. Maar hé, dat maakt je wel flexibel, toch? Levenskunst is vooral een beetje chaos met een snufje zelfreflectie en een flinke dosis humor. Dus, als je ooit vastloopt, zet dan je glimlach op, en gooi er een beetje zelfspot in, en weet dat het allemaal onderdeel is van jouw kunstwerk!
Creëer jouw creatieve reisgenoot!
Ik verzamel altijd schatjes onderweg, dit maakt verhalen die jij ook kan maken!
Die verhaaltjes kunnen van alles zijn die vasthangen aan die mooie herinneringen van onderweg.
Zo kun jij jouw creativiteit aanzetten door woorden, krabbeltjes, plaksels, gedroogde bloemetjes die je bijvoorbeeld van je kind hebt gekregen als schatten te bewaren en hiermee te gaan creëren.
Leg je zelf hier geen druk in op creëer wanneer jij dat voelt. Als er een keer geen inspiratie is om echt iets te maken laat dan de herinnering opkomen. Dat maakt ook al dat de verbeelding een loopje met je neemt en jij creatief bezig bent.
Misschien komt het dan alsnog dat krabbeltje op papier of een collage die je maakt, een gedichtje wat opkomt of misschien bak je wel ineens een taart! Gebruik voorwerpen als inspiratie! Of als start van een nieuwe dag. Laat het op je inwerken.
Aan het einde van de dag kan jij altijd even stilstaan bij wat je hebt gecreëerd, misschien was dit iets kleins, of was het een les die het leven je weer gaf. Het kleine object waar je de dag mee begon kan zomaar uitgroeien tot iets groots waarmee je de dag weer creatief afsluiten mag. Laat de toevalligheid van een klein object je helpen bij jouw creatieve reis!
Ga jij jouw creatieve reisgenoot creëren na dit verhaal? Deel hieronder en inspireer elkaar!
Uit het 🤎,
Silvana
Een stapje terug
Het laten ontstaan vanuit het niets..
Een kapotte zak, een bekladderd karton..
Een avontuur is waar het begon..
Niets is recht maar alles is krom!
Laat je inspireren door mijn verhaal in beeld. Het steentje waarvoor ik een stapje terug deed, die een verhaal aan mij vertelde waardoor ik aan het einde van een dag in chaos, weer helderheid zag.
Reactie plaatsen
Reacties